Zor olur yalnızların Akşamları. Şair demiş ya ben nereye
gidersem yalnızlığın başkenti orasıdır demiş. Başkası durur mu hangi kapıyı
çalsam karşımda yalnızlığın hınzır uğultusu. Gündüzleri çalışıyoruz. Meşguliyet
bizi eğliyor. Akşam eve gelince hatun yok çocuk yok. İki bekâr yemeklerimizi
yiyince kendi dünyalarımıza çekiliyoruz.
Ne güzel bir aydır akşamdan uyuyordum. Ama bir iki gündür ancak 11'de
uyuyorum. Görmeyenlerin sohbet odalarına şöyle bir bakıyorum. Dün ihtiyarlarla
biraz sohbet ettik. Azıcık oyun müzik derken attım kendimi yatağa. Akşam olunca
iki çift laf etmek istiyor insan. Bunları niye yazıyorum. Sevdikleriniz
yanınızdayken kıymetini bilin. Onlara sevgiyle sarılın ve incitmeyin. Birlikte
olmanın keyfini çıkarın. Biz kaybedenler kulübü üyeleri yalnızlığa mahkûmuz. İsyan
var mı hayır. Rabbimiz varsa gam keder yoktur. İnsanız bazen bir aile
sıcaklığını arıyoruz. Gündüz olunca iş hay huy geçiyor. Akşam olunca herkes
kendi kabuğuna çekiliyor. Evlerine sığınaklarına gömülüyor insanlar. Ne mutlu
evi yuva yapabilenlere.Salih Arıkan,Tel: 0506 514 96 93
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder