"Çile bülbülüm çile"

Çile bülbülüm çile. Ne güzel şarkı çile bülbülüm çile. Hele birde çile bülbülüm Allah diye bağırıyoruz ya orası benim çok hoşuma gidiyor. Engellilerle ilgili haber yapanların değişmesi için ne yapabiliriz. Önce biraz alan okumaları yapabilirler. Daha sonra engellilerle ilgili dernekleri ziyaret edebilirler. Engelli bir danışmanları olabilir engelli bir arkadaşla vakit geçirebilirler. Engellilerin rapor çilesi. Yahu ne bitmez çilemiz varmış. Bu çileyi yaşatan kim devlet. Niye eleştirilen devlet değil de engelinin çilesi vurgulanarak ağlak bir durum oluşturuluyor. Engelliler hayata bir sıfır yenik başlıyor. Niye farklılıklarımız değil de aczi yetimiz vurgulanıyor. Bu yenilmişlik durumunu bize kim yaşatıyor. Gelelim cumartesi günü benim ayağımı taksi çiğnemesi ve benim itirazlarıma. Ve teskin edilen kim taksi şöförü denilen ne görmüyor. Peki, ben burada taksi şöförüne zarar veren mi oluyorum. Sahi biz neyiniz oluyoruz. Bakıp bakıp şükrettiğiniz acuzelermi kutlu doğum programına gidiyorum. Otobüs durağında bekliyorum. Yanımdakiler sesli bir şekilde Allaha şükür çekiyorlar. Bende çok şüpheci oldum canım. Otobüse biniyorum defalarca yazıp çizmemize rağmen sesli uyarı sistemleri çalışmıyor. Yine birisi sesli bir şekilde Allaha şükür diyor. Bende İzmirde Müslümanların sayısı artmış ne güzel diye seviniyorum. Her adım attığımda şükredenleri görürseniz siz ne düşünürsünüz. Bir arkadaş bize yardım ediyor. bunada şükür diyor. Arkasından her şeyin başı sağlık diyor. Haberlerde engelline rağmen ibaresini çok okuyorum. Aslında böyle bir şey yapması mümkün değil ama nasıl becerdiyse yapmış anlamına gelir. Bu ülkede görmemesine rağmen oruç tuttular haberi çıktı. Görmeyen bir çiftin çocuğu oluyor. İkisi de görmüyor ya. Dünyaları karanlık ya. Bu arada şöyle bir parantez açalım. Aydınlık olmazsa karanlık olmaz o yüzden görmeyenlerin dünyası karanlık değildir. Manşet şu görmeyenlerin ışığı doğdu. Vay ben. Bize de demişlerdi ki. Şu on yaşındaki kız mı size bakıyor. Yahu on yaşındaki çocuğun kendine bile bakamayacağını herkes bilir. Ancak kör kendine bakamaz. Şu on yaşındaki çocuk bunlara iyi bakar. Hatta. Bazıları sesli olarak annene babana iyi bak yavrum diyorlar. Ne denir ki. İşte sosyal sorumluluk projesi yapanlara bir etkinlik önerisi daha ön yargıları kaldırmak için etkinlikler. Kısa filmler. Belgeseller aman internettekiler gibi olmasın. Adam kısa film yapmış doğayı betimlemiş. Bir iki saniye görmediğinizi düşünün ne kadar kötü. Yok, hiç de kötü değil. Ben kırk yaşındayım ve kırk yıldır bir kötülüğünü görmedim. Ön yargıları ben üretmedim. Engelleri ben koymadım. Eğer ben kör olmasaydım Manisa Akhisarın bir dağ köyünden çıkamaz ve buralara kadar gelemezdim.