Bir Görmeyenlerle ilgili kısa film seyrettim. Arkadaş sonradan
görme engelli olmuş. Körlüğü kötü ve acizlik olarak anlatıyor. Körlük acizlik
değil bir gercekliktir. Gerekli Eğitimler
verildikten sonra her işi yapar. Kötü olan insanların ön yargıları ve
makul uyumlaşdırmalarının yapılamaması. Böyle kısa film belgesel çekme
imkanları zaten kötü. Birde temel ön yargıları güçlendiren kişilerin secilmesi
ne kötü. Adam hala görebilseydim diyor. Halbuki bir insan gözleri açılması için
bir tedavi uygulayabilir. Ancak çözümü yoksa körlükle yaşamayı öğrenir. Siz sorununuzu
kabul etmezseniz herkese yaşatırsınız. Kabullenirseniz sadece kendiniz
yaşarsınız. Geçen sene bir Üniversite film çekeçekmiş bana rol teklif etti ben
bastonumla yürüyecekmişim ışıklar sönecekmiş kör karanlıkta yaşar fikrini geliştirecek
diye kabul etmedim ne yazıkki başkaları kabul etti ve film çekildi körlük benim yaşama biçimim. Baston en yakın
dostum kendimle barışığım. Çalışıyor ve hayata değer katmaya çalışıyorum. Yazılar
yazıyor okuyor dinliyorum. Mücadele ediyor ve sorunlarımızın çözümü için uğraşıyorum.
Benim körlüğüm acınacak bir durum değil vah vah demeyin o açıdan illede yardım
edecekseniz kaldırıma araba koymayın kaldırıma masa sandalye koymayın gölge
etmeyin başka ihsan istemeyiz vesselam.Salih Arıkan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder